خاک‌هایی که مجرمان را شناسایی می‌کند

، یک محقق استرالیایی در تحقیقات خود، الگوهای زمین را ارزیابی و آنها را ترسیم کرد و معتقد است این روش می تواند به پلیس در شناسایی مجرمان کمک کند. به گزارش ایسنا و به نقل از مجله «ساینس»، هر فرد عادی که به نقشه شهر «کانبرا» پایتخت استرالیا نگاه کند، تنها نقشه یا شاید پیش بینی آب و هوای روز بعد را می بیند. اما Patrice de Caritat، محقق استرالیایی، دیدگاهی کاملا متفاوت دارد. De Caritat چشم انداز دقیقی از خاک ها را با رنگ های مختلف می بیند که نشان دهنده مناطقی روی زمین است که سرشار از عناصری مانند کربن، نیتروژن و فسفر هستند. این ژئوشیمیدان بیش از دو دهه از عمر خود را صرف ایجاد اطلس های ژئوشیمیایی کرده است تا به سایر محققان کمک کند تا مواد معدنی کمیاب را ردیابی کنند یا محیط در حال تغییر را درک کنند. گروه جدیدی نیز به این نقشه ها علاقه نشان می دهند. سازمان های اجرای قانون. اولین تماس پلیس با De Caritat در سال 2011 توسط پلیس سواره سلطنتی کانادا (RCMP) انجام شد.از دکاریتات پرسیده شد که آیا می توان از نقشه های مشابه نقشه های او برای بررسی زمین در تحقیقات جنایی و ایجاد ارتباط بین مظنونان و صحنه های جرم استفاده کرد.دی کاریتات در این باره گفت: هرگز فکر نمی کردم که بتوان از این روش برای مشکلاتی از این دست استفاده کرد. این تماس جرقه ای را در ذهن من شعله ور کرد.در طی چند سال آینده، د کاریتات روش های جدیدی را برای ردیابی منشاء نمونه های خاک با همکاری مرکز ملی استرالیا برای تحقیقات پزشکی قانونی (NCFS) توسعه داد. در سال 2018، او فرصت تحصیل برای همکاری با پلیس فدرال استرالیا (AFP) را داشت. De Caritat و همکارانش اکنون نقشه ای تهیه کرده اند که از بیش از 100 متغیر برای شناسایی منبع نمونه خاک کانبرا استفاده می کند. نیروهای پلیس در سراسر جهان اکنون از نمونه های خاک برای مشخص کردن صحنه های جنایت یا مظنونین احتمالی استفاده می کنند. کیتلین اشمال، شیمی‌دان پزشکی قانونی پلیس فدرال، می‌گوید، برای مثال، اگر گمان می‌رود شخصی چیزی را در صحنه جرم دفن کرده باشد، خاک کفش‌های فرد یا بیل‌ها با خاک‌های صحنه مقایسه می‌شود. استرالیا گفت که آیا این نمونه ها مطابقت دارند یا خیر، به مقامات اطلاع دهید.اما محققان همیشه یک نمونه مرجع برای مقایسه با خاک جمع آوری شده از یک مظنون ندارند.در چنین شرایطی از نقشه های جدید استفاده می شود. این نقشه ها یک نقطه مرجع و راهی برای پیشرفت در پرونده ها در اختیار محققان قرار می دهد. دی کاریتات گفت: روشی که ما در اینجا استفاده می کنیم این نیست که تعداد زیادی نمونه را در یک مطالعه خاص جمع آوری کنیم، بلکه در واقع روشی برای غلبه بر نقشه های De-Caritat است که شامل متغیرهایی مانند رنگ، بافت، pH و … سایر ویژگی‌های شیمیایی برای تمایز بین نمونه‌های خاک. De Caritat داده‌هایی را در مورد ترکیبی از داده‌های قدیمی و نمونه‌های جدید جمع‌آوری کرد. با ترکیب این متغیرها، او و همکارانش توانستند منشا یک نمونه خاک را به 30 درصد کاهش دهند. بزرگترین چالش در تعیین منشاء یک نمونه خاک، مقیاس تغییرات است، دکاریتات گفت: “ما می توانیم نقشه های ژئوشیمیایی در مقیاس قاره ای تهیه کنیم، اما آنها به ما نمی گویند که آیا خاک یک مکان خاص در حیاط خلوت شما است یا خیر. اشمل گفت که با نمونه دو اینچی فاصله دارد. این نقشه های جدید برای مجریان قانون ارزشمند هستند. گروه هاشواهد به دست آمده از زمین برای ایجاد ارتباط بین افراد، اشیا و مکان ها مفید است و ظرفیت بررسی بیشتر را دارد.الکساندر لیپ، ژئوشیمیدان در امپریال کالج لندن که یکی از محققین این پروژه نبود، گفت: به نظر من کاربرد این نقشه برداری ژئوشیمیایی به صورت موردی انجام خواهد شد، اما بد نیست که De Caritat می تواند داده های بیشتری را به آنها اضافه کند و همکارانش قصد دارند جزئیات جدیدی را به سیستم طبقه بندی خود اضافه کنند، به ویژه در مورد حضور موجودات زنده و DNA در قسمت های خاصی از خاک. به گفته وی، این کار می تواند فهرست پارامترهای او را از صدها به هزاران برساند و به شناسایی دقیق نمونه های خاک کمک کند. به گفته دکاریتات، این روش می تواند بسیار قدرتمند باشد.