آرامگاه خواجوی کرمانی در کجاست؟

آرامگاه خواجوی کرمانی در دروازه قرآن شهر شیراز است آشنایی با آرامگاه خواجوی کرمانی

در شهر شیراز شهر زیبای شیراز به شهر هنرمندان و به ویژه شاعران با ذوق ایرانی معروف است. جدای از آثار تاریخی و بازارهای این شهر زیبا، آنچه را از سایر شهرهای ایران متمایز می کند وجود مقبره های شاعران نامی در این شهر است. آرامگاه خواجوی کرمانی یکی از آنهاست آرامگاه خواجوی کرمانی، مال الدین ابوالعطا، معروف به خوجوی کرمانی، در سال ۶۸۹ هجری قمری در ایالت کرمان در زمان حکومت فرمانروایان مغول در ایران به دنیا آمد. وی یکی از شاعران توانمند ایرانی است که غزلیات او بیشتر دارای مضامین عرفانی است که به سبک عراقی سروده شده است، خواجه کرمانی تأثیر زیادی بر شاعران زمان خود و پس از آن داشته است. از آثار ارزشمندی که از وی به جا مانده است که بیشتر آنها منظوم است می توان به دیوان خواجوی کرمانی اشاره کرد که در این دیوان اشعار مختلفی از قبیل قصیده، غزل، آهنگسازی، ترنجیه، مسمط، تهگاه و مستزاد وجود دارد.از دیگر آثار خواجوی کرمانی می توان به خمسه خواجوی اشاره کرد که حاوی پنج مثنوی به نام های همایی و همایون، روزداالانوار، گوهر نامه، کمال نامه و گل و نوروز است.خواجه کرمانی علاوه بر شاعری، در نجوم و هیئت نیز تبحر داشت. خواجه کرمانی در سال ۷۵۲ هجری قمری در شهر شیراز دیده از جهان فروبست، آرامگاه خواجه کرمانی در شمال شهر شیراز در دامنه کوه صبو در تنگه الله و اکبر شیراز قرار دارد. این بقعه در سال 1315 هجری قمری ساخته شده و رو به دروازه قرآن است. آب چشمه رکن آباد نیز از این بقعه می گذرد. آنچه این گردشگران و بازدیدکنندگان را از سراسر ایران به خود جذب می کند معماری منحصر به فرد این مقبره است.مقبره خواجه در فضایی باز قرار گرفته است. مقبره نه سقف دارد و نه گنبد. بر سنگ قبر این شاعر نامی از خود شاعر حک نشده است. تنها جمله ای که بر روی آن حک شده آیه ای از سوره مبارکه الرحمن است با این مضمون: «کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام» (هر که در زمین باشد در معرض مرگ و هلاکت است. خداوند با جلال و جلال باقی است.) در پایین و بالای قبر دو ستون قرار دارد.طبق سنت قدیم، در آن زمان دو سنگ در قبر شاعران می گذاشتند، یکی در بالا و دیگری در پایین قبر. در داخل آرامگاه خواجوی کرمانی مجسمه ای از وی در مجاورت مقبره سه غار قرار دارد که گفته می شود شاگردانش از آن برای مداحی استفاده می کردند. بر روی دیوار غارها نیز نقش برجسته‌های مربوط به اساطیر ایرانی (با موضوع جنگ رستم و شیر) و حقایق تاریخی را می‌بینید که یکی از این سه غار، غاری است که محل عبادت و ریاضت زهاد بوده است. شیوخ غار دیگر که در دهانه آن طاق‌کاری شده است، محل آرامگاه خواجه عمادالدین محمود، وزیر معروف شاه شیخ ابواسحاق اینجو است. طبق سنت دیرینه، دو سنگ در قبر خواجوی کرمانی قرار داده شده است. در نزدیکی آرامگاه خواجوی کرمانی آثار ارزشمند و تاریخی دیگری نیز در نزدیکی این مقبره شاعر ایران پارسی وجود دارد که در سفر به شیراز می توانید از آنها دیدن کنید و سفر خود را به یاد ماندنی تر کنید. بازار وکیل، مسجد زیبای نصیرالملک و باغ عفیف آباد از جمله این بناها هستند.اما از نزدیک ترین بناها به این آرامگاه می توان به دروازه قرآن، آرامگاه حافظ و باغ موزه جهان نما اشاره کرد.در ادامه آنها را به تفصیل بیان می کنیم: دروازه قرآن، دروازه قرآن تنها یکی از شش دروازه شیراز است که تاکنون باقی مانده است. این دروازه در سال 1328 به دستور عضددولا دیلمی ساخته شد. نام آن از قرآن است که به دستور امیر عضدالدوله بر روی آن گذاشته شد تا مسافران به سلامت از زیر آن عبور کنند، این دروازه پس از سال ها آسیب دید اما در زمان کریم خان زند بازسازی شد. قرآنی که مسافران از آن عبور می کردند و به خط سلطان ابراهیم، ​​نوه شاهرخ تیموری می نوشتند، در حجره بالا قرار می گرفت. این قرآن در حال حاضر در موزه پارس شیراز نگهداری می شود. دروازه قرآن نزدیک آرامگاه خواجوی کرمانی که در زمان کریم خان زند مرمت شد. گل های رنگارنگ و عمارت مجلل با حوض آب در وسط باغ نشان می دهد. فضای بسیار متحرک و تاریخی به ما می دهد این باغ و عمارت مانند سایر بناهای مشابه محل سکونت شاهان صفوی بوده است.مساحت این باغ 127000 متر مربع است که عمارتی زیبا به مساحت 17000 متر را در خود جای داده است.این باغ در سال ۲۸۴ هجری قمری به دستور «میرزا علی محمدخان قوام الملک دوم» ساخته شد. این باغ به دست یکی از وارثان قوام به نام عفیفه رسید و به این نام شهرت یافت. در مرکز شهر ساخته شده است. بازار سرپوشیده وکیل از تالارهای بسیار طولانی تشکیل شده است که در مرکز بازار گرد هم آمده و میدانی طولانی با چهار کاروانسرا ساخته شده است. یکی از ویژگی هایی که این بازار تاریخی را مهم می کند وجود طاق های نیم دایره ای به کار رفته در معماری بنا است که با وجود گذشت سالیان متمادی هنوز کاملاً سالم مانده و حتی یک شکاف هم نداشته است. زیر سایه سرو در باغ مصلی که تفرجگاه این شاعر بوده است. شمس الدین محمد یغمایی پس از 65 سال گنبدی بر سر قبر و حوض آبی در جلوی قبرش ساخت که از آب رکن آباد پر شده بود. در سال 11 هجری قمری بازسازی شد. در زمان نادرشاه افشار این بنا دوباره تعمیر شد.اما شکل کنونی آرامگاه که به سبک معماری زندیه و به صورت تالار با چهار ستون سنگی است در زمان کریم خان زند ساخته شده است.همچنین به دستور کریم خان زند یک سنگ مرمر تراشیده شد و دو غزل از غزل خود شاعر به خط نستعلیق تراشیده شد. این مسجد در سال 1293 به دست معماران ماهری چون محمد حسن معمار و میرزا رضا کاشیگر ساخته شد. در و پنجره‌های شیشه‌ای رنگارنگ این مسجد بعدها توسط میرزا آیت ساخته شد. از دیگر عناصر چشمگیر این مسجد تاریخی جدا از وجود شیشه های رنگی به کار رفته در در و پنجره ها که به در و پنجره های ارسی معروف هستند، وجود کاشی کاری و مقرنس، تابش نور خورشید از این شیشه های رنگی، زیبایی و زیبایی را ایجاد می کند. فضای دلنشین مسجدی که بر فضای معنوی آن می افزاید، کاشی کاری این مسجد بسیار دیدنی است و کمتر نمونه ای از این نوع کاشی را در جایی می بینید، کاملا شخصی بوده است.