بیوگرافی مهدی احمدی

زندگی‌نامه و عکسها های مهدی احمدی

مهدی احمدی از بازیگرانی هست که ابتدا با نقاشی داخل صحنه هنر شد، بعد موسیقی را ادامه داد و در سرانجام به جهت سینما کشیده شد.

خلاصه از زندگی‌نامه مهدی احمدی

ولادت: ۱۶ ماه آذر ۱۳۴۵ ‏

مکان تولد: تهران

ملیت: ایرانی

زمینه تلاش: نقاش، هنرمند

سال های تلاش: ۱۳۶۹–اکنون

مدرک تحصیلات: دانش آموخته گرافیک از دانشگاه هنر

همسر: پرستو رجایی

زندگی‌نامه مهدی احمدی

مهدی احمدی (زاده ۱۶ ماه آذر ۱۳۴۵- تهران) نقاش، هنرمند سینما و تلویزیون هست.

او دانش آموخته شاخه گرافیک از دانشگاه هنر هست. مهدی احمدی نقاشی را از سال ۱۳۶۳ ابتدا کرد و اولین نمایشگاه انفرادی اش در سال ۱۳۷۴ برپا شد؛ و تا کنون در بیش از سی نمایشگاه نقاشی شرکت داشته هست.

مهدی احمدی از بازیگرانی هست که ابتدا با نقاشی داخل صحنه هنر شد، بعد موسیقی را ادامه داد و در سرانجام به جهت سینما کشیده شد، ولی هم چنان نقاشی اولویت اولش در زندگی هست و آن را با هیچ چیز دیگری تغيير نمی دهد.

ابتدا تلاش بازیگری مهدی احمدی

مهدی احمدی سال 1368 با فیلم” در کوچه های عشق” خسرو سینایی داخل سینما گردید، ولی اوج نقطه ورود او به این صحنه فیلم” عروس آتش” بود.” شب های روشن” به کارگردانی فرزاد مؤتمن از سایر فیلم های شاخص اوست. مهدی احمدی در دو سریال نجوا (1397) و بوم و بانو(۱۳۹۹) نیز به ایفای ايفاي نقش پرداخته هست.

ازدواج مهدی احمدی

مهدی احمدی چندسال پیش با پرستو رجایی که ایشان نیز نقاش و نویسنده کتاب هست  ازدواج کرده هست. حاصل این ازدواج آنها یک پسر به نام مشتاق زاده ۳۰ دی ۱۳۹۸ هست.

مهدی احمدی و همسرش

بخشی از مصاحبه مهدی احمدی

شما با بازي در فیلم« در کوچه های عشق» خسرو سینایی داخل شغل بازیگری شدید و ابتدا این دوستی از حضور در کلاس های نقاشی فرح اصولی همسر آقای سینایی بود. چه قدر این اتفاق، زندگی و کار هنری شما را تحت اثر قرار داد؟

اندیشه می کنم درصورتی که کار دیگری می کردم یا جور دیگری زندگی می کردم باز هم تأثیراتی می گرفتم. ولی اثر سینما در من زیاد بوده. آسوده از فیلم هایی که بازي کردم، آشنا شدن با جمعی از چهره های سینمایی که مردم های اندیشمند و صاحب نظری هستند طبعا در من تأثیراتی داشته هست. به همان نسبت که نقاشی کشیدن، فیلم دیدن یا گوش کردن به موسیقی خوب یا حتی کتاب خواندن ذهن را باز می کند، بازیگری هم برای من چنين تأثیری داشته هست. اگرچه اثر نقاشی کردن بر بازیگری من بیشتر بوده، به این معنی که به واسطه نقاش بودن، درک و درک من از بازیگری و سینما بالاتر رفته هست.

با توجه به تجربیاتی که در زمینه هنرهای مختلف دارید، کدام برایتان از بها و اهمیت بیشتری بهره‌مند هست و خودتان را سینماگر می دانید یا نقاش؟

هردوی اینها برای من بینهایت اهمیت دارند. سینما خيلي متعلق به شخص نیست و به عوامل و عناصر زیادی وابسته هست. درصورتی که کارگردان و فیلمسازی باشد که به کارش ایمان داشته باشم آن سینما برایم از اهمیت بالایی بهره‌مند هست، به دلیل آن که احساس می کنم به اندازه نقاشی ماندگار خواهد بود و به همان میزان درآن هنر و خلاقیت به کار گرفته می شود، ولی باز هم سینما یک کار گروهی و عمومی هست. ولی نقاشی در ته ذهن من همیشه اهمیت بیشتری داشته هست.

غالبا نقاشان مردم های درونگرایی هستند و اکثراً ايفاي نقش هایی که شما بازي کردید هم به همین گونه بوده اند. این درونگرایی شما چقدر متأثر از نقاشی هست ؟

تأثير نقاشی هم میتواند باشد، ولی یک بخشی به کاراکتر و شخصیت اصلی خودم باز می گردد. زمانی من بینهایت خجالت زده و درون گرا بودم و حرف زدن با مردم ها برایم بینهایت سخت بود و همه چیز را اغلب در خودم حلاجی می کردم، اکنون هم خيلي برون گرا نیستم، ولی تاحدی این درونگرایی کم تر شده هست. احیانا این درونگرایی خصوصی خودم همراه با نقاشی و خلوتی که می طلبد همراه شده هست. به دلیل آنکه من اغلب، از 24 ساعت، چیزی حدود 12 ساعت را در آتلیه ام تنها هستم. سکوتی دارم که من را همراه خود می کند و این تاثیر وجود دارد ، ولی این به این معنی نیست که در سینما ايفاي نقش های ديگر را بازی نکرده باشم. من در سینما ايفاي نقش های برونگرا هم داشتم.

کم کاری تان نسبت به سال های پیش علت خاصی دارد؟

تا زمانی انتخاب ايفاي نقش برایم معنای خاصی داشت. چون فیلمنامه های ما کمتر گرفتار بحران به لحاظ مضمون و محتوا بودند و من هم گزینه های بیشتری برای انتخاب داشتم. مورد هایی که به سلیقه خصوصی من هم نزدیکتر بودند. ولی باتوجه به وضعیت امروز سینما، محدودیت بیشتری در انتخاب ها وجود دارد. ضمن این که شغل اصلی من نقاشی هست و من حرف هایم را بیشتر از این راه می زنم. در خلال این سالها هم سعی کرده ام فیلم هایی که به فضای من نزدیکتر بوده هست را انتخاب کنم.