تله کینزی چیست

تله کینزی برای اولین بار در اقتصاد کینزی توصیف شد همه چیز درباره تله کینزی در اقتصاد کینزی تله کینزی وضعیتی است که در اقتصاد کینزی توصیف شده است، که در آن “پس از کاهش نرخ بهره به یک سطح معین، ترجیح برای نقدینگی می تواند تقریبا مطلق شود. یعنی تقریبا همه ترجیح می دهند نگه دارند. نقدی.” به جای نگه داشتن بدهی (مالی) (ابزار) که نرخ بهره بسیار پایینی دارند. تله تله کینزی چه زمانی رخ می دهد؟ آنها پول نقد احتکار می کنند زیرا منتظر یک رویداد نامطلوب مانند تورم، تقاضای کل ناکافی یا جنگ هستند. ویژگی های نقدینگی دام شامل نرخ های بهره نزدیک به صفر و تغییرات در عرضه پول است که سطح قیمت ها را تغییر می دهد. منشأ و تعریف Telekeynesia این امکان است که پس از رسیدن نرخ های بهره به یک سطح معین، ترجیح نقدینگی می تواند تقریباً مطلق شود، به این معنا که تقریباً همه نقدینگی را به نگهداری بدهی هایی که دارای نرخ بهره هستند ترجیح می دهند. مقام پولی کنترل مؤثر بر نرخ بهره را از دست خواهد داد.اما اگرچه این مورد مرزی ممکن است در آینده عملاً مهم شود، من هنوز نمونه ای نمی شناسم.این مفهوم از شکست احتمالی سیاست مالی اولین بار در آثار جان هیکس، اقتصاددان بریتانیایی، مخترع مدل IS-LM مطرح شد. ، از فرمول اصلی هیکس پیروی می کند: تله کینزیسم را می توان به عنوان وضعیتی تعریف کرد که در آن سیاست پولی متعارف شکست خورده است زیرا نرخ بهره اسمی برابر یا نزدیک به صفر است: تزریق پول پایه به اقتصاد هیچ تأثیری ندارد. ] مقادیر خصوصی در نظر گرفته می شوند. بخش به عنوان جایگزین کامل. در تله کینزیسم، مردم بین اوراق قرضه و پول نقد بی تفاوت هستند، زیرا نرخ بهره در هر دو ابزار مالی تقریباً با دارندگان آنها برابر است: بازده نقدی صفر و بازده اوراق قرضه تقریباً صفر است. بنابراین بانک مرکزی دیگر نمی تواند بر نرخ سود (با افزایش پایه پولی) تاثیر بگذارد و کنترل خود را از دست داده است. نمودار پیچیدگی در تله‌کینزی در توصیف کینز از تله‌کینز، مردم نمی‌خواهند اوراق قرضه داشته باشند و در عوض انواع دیگری از پول را به پول نقد ترجیح می‌دهند.به دلیل این ترجیح، پس از تبدیل شدن اوراق به صورت نقدی، باعث کاهش قیمت اوراق و در نتیجه افزایش بازده آن می شود.با این حال، مردم پول نقد را ترجیح می دهند صرف نظر از اینکه چقدر بازدهی آن بالاست یا بانک مرکزی چقدر نرخ (بازده) اوراق را تعیین می کند. هیمن مینسکی، اقتصاددان پست کینزی اظهار داشت: «پس از کاهش ارزش بدهی که باعث رکود عمیق شد، افزایش عرضه پول با تعداد ثابتی از دارایی‌های [مالی] دیگر ممکن است منجر به افزایش قیمت سایر دارایی‌ها نشود.» این به طور طبیعی باعث افزایش نرخ بهره در دارایی هایی می شود که «نقدینگی تقریباً کامل» در نظر گرفته نمی شوند. در این مورد، همانطور که مینسکی در جای دیگر اشاره کرده است، این دیدگاه که تابع ترجیح نقدینگی یک رابطه تقاضای پول است، نشان می دهد که در شرایط مناسب، تقاضا برای پول می تواند بی نهایت در برابر تغییرات نرخ بهره کشش داشته باشد. احتمالاً یک تله نقدینگی بلافاصله پس از یک رکود بزرگ یا بحران مالی. خلاصه آنچه در تله کینزی اتفاق می افتد بحث تاریخی تله کینزیسم پس از انقلاب کینزی در دهه های 1930 و 1940، چندین اقتصاددان نئوکلاسیک به دنبال به حداقل رساندن تأثیر شرایط تله نقدینگی بودند.دان پتینکین و لوید متزلر اصطلاح «اثر پیگوت» را ذکر کردند که در آن، موجودی پول واقعی ظاهراً تابعی از تقاضای کل برای کالاها است، به طوری که سهام پول مستقیماً بر روی منحنی «پس‌انداز سرمایه‌گذاری» قرار دارد.» در IS/ تجزیه و تحلیل LM تاثیر می گذاردبنابراین سیاست پولی می تواند اقتصاد را حتی در صورت وجود تله نقدینگی تحریک کند. پول گرایان، به ویژه میلتون فریدمن، آنا شوارتز، کارل برونر، آلن ملتزر، و دیگران، هر مفهومی از “تله” با نرخ بهره نزدیک به صفر را رد می کنند. در سراسر طیف علاقه شدیداً محکوم به صفر نیست. بدهی های کوتاه مدت و بلندمدت دولت و بخش خصوصی. به گفته آنها هرگونه نرخ سود غیرصفر در طول منحنی بازدهی شرط کافی برای از بین بردن احتمال تله نقدینگی است. در زمان‌های اخیر، زمانی که اقتصاد ژاپن با وجود نرخ‌های بهره نزدیک به صفر در یک رکود طولانی‌مدت قرار داشت، مفهوم تله نقدینگی دوباره مطرح شده است. فرمول کینز برای تله نقدینگی به وجود منحنی تقاضای پول در سطح مثبت نرخ بهره اشاره دارد. با این حال، تله نقدینگی مورد استفاده در دهه 1990 صرفاً به سیاست های نرخ بهره صفر یا نزدیک به صفر اشاره داشت. این بیانیه این بود که نرخ سود نمی تواند به زیر صفر برسد.برخی از اقتصاددانان، مانند نیکلاس هندیکرافت، هدف گذاری تورمی (توسط یک بانک مرکزی مستقل از دولت) را در زمانی که از نرخ های بهره بسیار طولانی و بسیار پایین استفاده می شود، برای جلوگیری یا فرار از تله نقدینگی پیشنهاد کرده اند. تله کینزیسم نیز تا حدودی تحت تأثیر شرایط تاریخی قرار گرفته است و برخی از اقتصاددانان مکتب اتریشی، مانند مؤسسه لودویگ فون میزس، نظریه کینز در مورد ترجیح نقدینگی را به طور کلی رد می کنند. آنها استدلال می‌کنند که فقدان سرمایه‌گذاری داخلی در دوره‌های کم بهره، نتیجه سرمایه‌گذاری نادرست قبلی و ترجیحات زمانی است تا ترجیح نقدینگی.اقتصاددانان مکتب شیکاگو همچنان از مفهوم تله نقدینگی انتقاد می‌کنند. اقتصاددانان کینزی مانند برد دلانگ و سایمون رن-لوئیس معتقدند که اقتصاد بر اساس مدل IS-LM به کار خود ادامه می دهد، حتی اگر این مدل یک مدل “به روز شده” است و قوانین “فقط تغییر کرده اند” پس از بحران مالی جهانی. مدل LM برای پول درون زا اصلاح شده است: بانک مرکزی نرخ بهره را کنترل می کند اما عرضه پول را کنترل نمی کند. منحنی LM اکنون ثابت است، زیرا نرخ بهره r با افزایش عرضه پول حرکت نمی کند. درآمد Y بدون افزایش نرخ بهره از y به yb افزایش می یابد. تله کینزی را تله نقدینگی نیز می نامند در جریان بحران مالی جهانی، در 10/10/2008، زمانی که نرخ بهره کوتاه مدت چندین بانک مرکزی در ایالات متحده و اروپا نزدیک به صفر بود، اقتصاددانانی مانند پل کروگمن معتقد بودند که بسیاری از کشورهای توسعه یافته از جمله آمریکا، اروپا و ژاپن در تله نقدینگی قرار داشتندوی خاطرنشان کرد که سه برابر شدن پایه پولی در ایالات متحده بین سال‌های 2008 و 2011 تأثیر قابل‌توجهی بر شاخص‌های قیمت داخلی یا قیمت‌های کالاها بر مبنای دلار نشان نداد، ایده‌ای که توسط دیگران مانند اسکات سامنر نیز حمایت شد. برهان هاپسای پست کینزی کینزی ها مخالفت می کنند که سردرگمی «اقتصاددانان جریان اصلی» بین شرایط تله کینزی، همانطور که کینز و در چارچوب پست کینزی تعریف می کند، و شرایط نرخ بهره صفر یا نزدیک به صفر، عمدی و با انگیزه ایدئولوژیک است. برای حمایت از سیاست های پولی به سمت مالی هستند. آنها استدلال می کنند که برنامه های تسهیل کمی در ایالات متحده و جاهای دیگر باعث افزایش قیمت دارایی های مالی و کاهش نرخ بهره شده است. با این حال، طبق تعریف کینزی، تله نقدینگی نمی تواند وجود داشته باشد مگر اینکه قیمت دارایی های مالی کاملاً مطمئن کاهش یابد و نرخ بهره آنها افزایش یابد. افزایش پایه پولی تاثیری بر نرخ بهره یا قیمت کالاها نداشت. Telekinesis تاثیر بسزایی در شرایط اقتصادی دارد